Vrijdag 24 juli, 14:45uur was het zover: vertrek naar
Malawi. De 6 koffers en handbagage pasten allemaal in de kar en de auto. Op
naar Schiphol! Om een uur of kwart over 4 waren we op Schiphol, ruim op tijd.
De groep druppelde langzaam binnen. En nadat we allemaal verzameld waren konden
we onze koffers inchecken. Dat gaf de eerste strubbelingen… Koffers die te veel
wogen, moesten overgeheveld worden naar de handbagage, maar dat lukte allemaal.
Door de douane, nog even gefouilleerd en een uitgebreide tassencontrole, zelfs
de Bijbel moest uit z´n hoes.
En toen konden we aan boord van Lufthansa (LH…) wat is dat
prettig thuis al inchecken, dat was wel even anders toen we op Frankfurt
landden, toen moesten we in 1 uur tijd de juiste gate vinden en een
boardingpass ophalen om in te checken. Maar gelukkig lukte dat ook allemaal
binnen de tijd! En even over 10 uur stapten we aan boord van Ethiopian Airlines
(ET…) Dat hebben we nog nooit meegemaakt, om 12 uur ’s nachts dineren op 11 kilometer
hoogte, bij ongeveer -50graden! Maar toch smaakte het best. Tja, en dan
proberen te slapen in een ronkend vliegtuig, dat valt niet mee, zeker niet als
je naast de toiletten zit. De één pakte een paar uurtjes slaap, de ander geen.
Maar allemaal waren we brak toen we in Addis Abeba aan de grond stonden. 3 uur
wachten, op naar de volgende vlucht, deze keer naar Lilongwe in Malawi. De
landing ging niet helemaal soepeltjes, maar we stonden gelukkig veilig aan de
grond voor een technische stop. En wat wil nu het geval: hulptroepen
Malawiaanse mensen, gehesen in gele hesjes kwamen het vliegtuig schoonmaken!
Gewapend met dweil, vuilniszak, en zelfs een stofzuiger, gingen ze het
vliegtuig door, tot grote hilariteit van ons!
En dan onze aankomst in Blantyre! De strengste controle die
we gehad hebben, wel op z’n Afrikaans dan ;-). Buiten werden onze paspoorten
gecontroleerd en zodra we een stap binnen zetten, stond er een mevrouw die onze
lichaamstemperatuur opnam i.v.m. ebola. Daarna moesten we langs een dokter die
onze inentingspaspoorten bekeek en als latste langs de douane. Vingerafdrukken,
scan van ons oog en een (kleine) ondervraging. Erachter stond Jos al klaar om
ons te ontvangen. Heel blij waren we dat alle bagage was aangekomen.
Toen we wegliepen met alle koffers op karren gestapeld,
kwamen er ineens Malawianen op ons afstormen die met alle geweld de koffers
over wilden nemen. Wij allerlei kwaad denken, blijken het medewerkers van
Stephanos te zijn. Alles achter op de pick-up en wij met z’n allen in een mini
touringcar met ARKO (Alle Ramen Kunnen Open). De eerste indrukken van het
Malawiaanse land waren overweldigend!
